عاشورای حسینی

پیکر امام مطهّر؛ امام حسین علیه السّلام را در محلی که هم اکنون مرقد شریف آن بزرگوار است و فرزندش علی اکبر را پایین پاي پدر، به خاك سپردند و با جمعآوري پیکر شهداي خاندان حسین علیه السّلام و یارانی که در رکاب آن حضرت به فیض شهادت نایل آمده بودند، آنان را در یک قبر سمت پایین پاي امام علیه السّلام مدفون ساختند
بدن مطهّر عباس بن علی علیه السّلام را در محل شهادت وي، در مسیر غاضریه که اکنون قبر شریف آن بزرگوار واقع است، به خاك سپردند.دسته اي دیگر گفته اند: به دلیل این که پیکر مطهّر عباس علیه السّلام قطعه قطعه شده بود، قادر به حمل آن نشدند، از این رو، درمحلّ شهادتش به خاك سپرده شد؛ چنان که امام حسین علیه السّلام نیز به همین دلیل بدن شریف وي را مانند پیکر سایر شهدا به خیمه حمل نکرد.بنی اسد، پیکر حبیب را با توجه به مقام و منزلتش، بالاي سر حسین علیه السّلام در محلی که اکنون قبر شریف اوست، دفن کردند.
همچنین بنی تمیم، کارهای زیر راکردند:
الف- بدن حرّ بن یزید ریاحی را نیز با عنایت به مقام و رتبه وي در فاصله یک مایلی مرقد ابا عبد اللّه الحسین علیه السّلام جایی که اکنون قبر اوست، مدفون نمودند.شنیده ام این قضیه، موجب شگفتی یکی از پادشاهان شیعه شد و قبر حبیب و حرّ را نبش کردند، بدن حبیب را با همان مشخصاتی که در کتب، از آن یاد شده بود، یافتند. و حرّ را نیز با همان اوصاف مشاهده کردند سر مقدّس وي از پیکر جدا نشده بود و دستمالی بر آن بسته شده بود که پادشاه آن را باز کرد تا جهت تبرك نگاه دارد، ناگهان خون از پیشانی مبارك حرّ جاري گشت. وي دستمال را به همان صورت، بست و دستور دارد دو ضریح بر قبر آنان ساختند. اگر این خبر مقرون به صحت باشد، احتمالا بنی تمیم با توجه به موقعیت حرّ و قدرت و توان خود، از جدا کردن سر مقدّس حرّ جلوگیري به عمل آورده اند.
ب- سرهاي مطهّر همه دلدادگان و یاران حسین علیه السّلام پس از شهادت آنان در کربلا از پیکر جدا و همراه با اسیران [به کوفه وشام] حمل شد، به جز سر مقدس عبد اللّه بن حسین؛ کودك شیر خوار آن حضرت که امام علیه السّلام پس از شهادت او، با نوك شمشیر خود برایش قبري حفر کرد و بدن عزیزش را به خاك سپرد. و نیز سر سرافراز حرّ ریاحی که بنی تمیم از جدا کردن آن جلوگیري کردند و جسم شریفش را از سایر شهدا دور ساختند و همان گونه که ملاحظه کردید، یکی از پادشاهان، به نبش قبر وي پرداخت و سرش را با دستمال، بسته مشاهده کرد.در غیر سرزمین کربلا سر مقدس حضرت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه که در کوفه به شهادت رسیدند، از پیکرشان جدا و همان گونه که پی بردید، قبل از ماجراي کربلا، به شام فرستاده شدند.
ج- غیر از افراد خاندان ابو طالب، یارانی که ابا عبد اللّه الحسین علیه السّلام را همراهی میکردند و یا رهسپار کوي آن بزرگوار شده بودند، خانواده هاي خود را همراه نداشتند؛ زیرا کسانی که از مدینه با حضرت آمده بودند به جهت بیم از دشمن، براي خانواده خود احساس امنیت نمیکردند و آنان که در مسیر راه و در کربلا حضور آن بزرگوار شرفیاب شدند، از ترس دشمن، به طور پنهانی خود را به حضرت رسانده بودند. تنها سه تن از یاران امام علیه السّلام به اتفاق خانواده هاي خود خدمت حضرت رسیده بودند:
-1 جنادة بن حرث سلمانی: وي با خانواده خویش حضور یافت و خود به امام پیوست و خانواده اش را به خانواده امام علیه السّلام ملحق گرداند. پس از شهادت جناده همسرش به فرزند او عمر فرمان داد به یاري امام حسین علیه السّلام بشتابد. عمر نزد امام آمد و از آن حضرت اجازه میدان خواست. امام بدو رخصت نداد و فرمود: وي نوجوانی است که پدرش در میدان کارزار به شهادت رسیده، شاید مادرش از میدان رفتن او نگران باشد. نوجوان عرضه داشت: اتفاقا مادرم به من چنین دستور داده است. از این رو، امام علیه السّلام به او اجازه میدان داد.
-2 عبد اللّه بن عمیر کلبی: او از منطقه « چاه جعد » امام علیه السّلام شتافت و همسرش وي را سوگند داد تا او را با خود ببرد.  عبد اللّه، زن و همه فرزندان خویش را با خود همراه ساخت و خدمت امام حسین علیه السّلام رسید. خود به آن حضرت پیوست و خانواده خویش را به خانواده امام علیه السّلام ملحق نمود. و آنگاه که به میدان کارزار شتافت، مادرش وي را به نبرد تشویق میکرد و زمانی که به شهادت رسید، همسرش از خیمه بیرون آمد و نظاره گر او بود و خود را به بالین وي رساند و همان جا به شهادت رسید.
-3 مسلم بن عوسجه: وي خانواده خویش را نزد حسین علیه السّلام آورد و خود به آن حضرت پیوست و خانوادهاش را به خانواده امام ملحق گرداند. زمانی که مسلم بن عوسجه به شهادت رسید- همان گونه که در بیان شرح حال او پی بردید- کنیزش فریاد واسیداه! وا مسلم بن عوسجتاه! سر داد و سپاهیان دشمن بدین طریق از کشته شدن مسلم اطلاع یافتند.
د- در کربلا پنج تن از اصحاب و یاران رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در رکاب ابا عبد اللّه الحسین علیه السّلام به فیض شهادت نایل آمدند که عبارت بودند از:
-1 انس بن حرث کاهلی: که همه تاریخنگاران از او یاد کردهاند.
-2 حبیب بن مظهّر أسدي؛ که ابن حجر از او نام برده است.
-3 مسلم بن عوسجه؛ که ابن سعد در طبقات، از وي یاد کرده است.
-4 هانی بن عروه مرادي؛ در کوفه که کلیه تاریخنگاران سن او را بیش از هشتاد سال ذکر کرده اند
5- عبدالله بن یقطر حمیری، که به گفته ابن حجر ، هم سن امام حسین علیه السّلام بوده است.

صفحات: 1· 2